ਰਿਟਾਇਰਡ ਮੇਜਰ ਜਨਰਲ, ਜੋ ਤੁਰਨ ਤੋਂ ਅਸਮਰੱਥ ਸੀ, ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਘਰ ਦੇ ਇੱਕ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਫਰਸ਼ 'ਤੇ ਗੱਦਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਨੌਕਰ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਸਦੀ ਪੂਰੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰੋ, ਸਾਨੂੰ ਕੋਈ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਨਹੀਂ ਆਉਣੀ ਚਾਹੀਦੀ। ਪੁੱਤਰਾਂ ਦੇ ਨਵੇਂ ਵਿਆਹ ਹੋਏ ਸਨ। ਇੱਕ ਨੇ ਗਰਮੀਆਂ ਦੀਆਂ ਛੁੱਟੀਆਂ ਬਿਤਾਉਣ ਲਈ ਫਰਾਂਸ ਜਾਣ ਦਾ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਬਣਾਇਆ, ਦੂਜਾ ਲੰਡਨ ਅਤੇ ਤੀਜਾ ਪੈਰਿਸ ਹੈ।
ਨੌਕਰ ਨੂੰ ਚਿਤਾਵਨੀ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ ਕਿ ਅਸੀਂ ਤਿੰਨ ਮਹੀਨਿਆਂ ਬਾਅਦ ਵਾਪਸ ਆਵਾਂਗੇ। ਤੁਸੀਂ ਪਿਤਾ ਦਾ ਪੂਰਾ ਖਿਆਲ ਰੱਖਣਾ, ਉਸਨੂੰ ਸਮੇਂ ਸਿਰ ਭੋਜਨ ਦੇਣਾ।
ਨੌਕਰ ਕਹਿੰਦਾ ਠੀਕ ਹੈ ਸਰ!
ਹਰ ਕੋਈ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਉਹ ਪਿਤਾ ਘਰ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਇਕੱਲਾ ਸਾਹ ਲੈਂਦਾ ਰਿਹਾ, ਨਾ ਤਾਂ ਉਹ ਤੁਰ ਸਕਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਕੁਝ ਮੰਗ ਸਕਦਾ ਸੀ।
ਨੌਕਰ ਨੇ ਘਰ ਨੂੰ ਤਾਲਾ ਲਗਾ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਬਾਜ਼ਾਰ ਤੋਂ ਸਮਾਨ ਖਰੀਦਣ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ ਨੌਕਰ ਹਾਦਸੇ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੋ ਗਿਆ। ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਹਸਪਤਾਲ ਪਹੁੰਚਾਇਆ ਅਤੇ ਉਹ ਕੋਮਾ ਵਿੱਚ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਨੌਕਰ ਕੋਮਾ ਤੋਂ ਹੋਸ਼ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਆ ਸਕਿਆ। ਪੁੱਤਰਾਂ ਨੇ ਨੌਕਰ ਨੂੰ ਸਿਰਫ ਪਿਤਾ ਦੇ ਕਮਰੇ ਦੀਆਂ ਚਾਬੀਆਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ਅਤੇ ਘਰ ਦੀਆਂ ਬਾਕੀ ਚਾਬੀਆਂ ਵੀ ਨਾਲ ਲੈ ਗਏ ਸਨ।ਨੌਕਰ ਨੇ ਕਮਰੇ ਨੂੰ ਤਾਲਾ ਲਗਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਅਤੇ ਚਾਬੀ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਲੈ ਲਈ ਸੀ।
ਹੁਣ ਉਹ ਬੁੱਢਾ ਸੇਵਾਮੁਕਤ ਮੇਜਰ ਜਨਰਲ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਬੰਦ ਸੀ, ਉਹ ਤੁਰ ਫਿਰ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਸੀ, ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਫੋਨ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਇੱਥੇ 3 ਮਹੀਨਿਆਂ ਬਾਅਦ, ਜਦੋਂ ਬੇਟੇ ਵਾਪਸ ਆਏ ਅਤੇ ਜਿੰਦਰਾ ਤੋੜ ਕੇ ਕਮਰਾ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਗਿਆ, ਲਾਸ਼ ਦੀ ਹਾਲਤ ਉਹੀ ਸੀ ਜੋ ਤਸਵੀਰ ਵਿੱਚ ਵੇਖੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ।
ਇਹ ਵਰਤਾਰਾ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਚੰਗੇ ਅਤੇ ਬੁਰੇ ਦੀ ਪਰਵਾਹ ਕੀਤੇ ਬਿਨਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਭਵਿੱਖ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲਣ ਲਈ ਸਰੀਰ, ਦਿਮਾਗ, ਪੈਸੇ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਆਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਨੂੰ ਆਰਥਿਕ ਤੌਰ ਤੇ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਦੌਲਤ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਲੋੜ ਹੈ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਮਾਨਸਿਕ, ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਅਤੇ ਚਰਿੱਤਰ ਦੇ ਪੱਖ ਤੋਂ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਦੀ।
ਹਰ ਵਿਅਕਤੀ ਜੋ ਬੀਜਦਾ ਹੈ ਉਹੀ ਵੱਢਦਾ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਵੀ ਸੋਚਣ ਅਤੇ ਸਮਝਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਕਿਹੜੀ ਸਹੀ ਸਿੱਖਿਆ ਦੇ ਰਹੇ ਹਾਂ? ਕੀ ਸਾਡੀ ਹਾਲਤ ਵੀ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਹੋ ਰਹੀ?
ਰੱਬ ਕਰੇ ਇਹ ਦਿਨ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਾ ਦੇਖਣਾ ਪਵੇ।
Comments
Post a Comment