ਮਾਂ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਦੀ ਰੋਟੀ

 

## 🌸 **ਮਾਂ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਦੀ ਰੋਟੀ**

ਇੱਕ ਛੋਟੇ ਜਿਹਾ ਪਿੰਡ ਸੀ, ਜਿੱਥੇ **ਕਰਮਜੀਤ** ਨਾਮ ਦਾ ਇਕ ਨੌਜਵਾਨ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਹੀ ਉਹ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਦਾ ਬਹੁਤ ਲਾਡਲਾ ਸੀ। ਮਾਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਕਹਿੰਦੀ ਸੀ,

> “ਪੁੱਤਰ, ਜਦੋਂ ਤੂੰ ਵੱਡਾ ਹੋਵੇਂਗਾ, ਤਦ ਵੀ ਮਾਂ ਦੀ ਰੋਟੀ ਦਾ ਸਵਾਦ ਨਾ ਭੁੱਲੀਂ।”

ਕਰਮਜੀਤ ਵੱਡਾ ਹੋਇਆ, ਪੜ੍ਹਿਆ ਲਿਖਿਆ ਤੇ ਸ਼ਹਿਰ ਚਲਾ ਗਿਆ ਨੌਕਰੀ ਕਰਨ। ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਚਮਕ-ਧਮਕ, ਨਵੇਂ ਦੋਸਤ, ਵੱਡਾ ਘਰ — ਸਭ ਕੁਝ ਸੀ। ਪਰ ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਲ ਉਸਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਮਾਂ ਨਾਲ ਘਟਣ ਲੱਗ ਪਿਆ। ਫੋਨ ਵੀ ਕਦੇ-ਕਦੇ ਹੀ ਕਰਦਾ ਸੀ।

ਇੱਕ ਦਿਨ ਮਾਂ ਨੇ ਪੁੱਤਰ ਨੂੰ ਕਿਹਾ,

> “ਪੁੱਤਰ, ਇੱਕ ਵਾਰੀ ਘਰ ਆ ਜਾ। ਤੇਰੇ ਲਈ ਤੇਰੀ ਮਨਪਸੰਦ ਸਾਰੋਂ ਦਾ ਸਾਗ ਤੇ ਮੱਕੀ ਦੀ ਰੋਟੀ ਬਣਾਈ ਏ।”

ਪਰ ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਬਹਾਨਾ ਲਾ ਦਿੱਤਾ —

> “ਮਾਂ, ਬਹੁਤ ਬਿਜ਼ੀ ਹਾਂ... ਕੰਮ ਹੈ, ਆਉਂਗਾ ਜਲਦੀ।”

ਮਹੀਨੇ ਲੰਘ ਗਏ। ਮਾਂ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਉਸਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਦੀ ਰਹੀ। ਉਹ ਰੋਟੀਆਂ ਗਰਮ ਕਰਦੀ, ਤੇ ਫਿਰ ਠੰਢੀਆਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ... ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਿਵੇਂ ਉਸਦਾ ਦਿਲ ਠੰਢਾ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ।

ਇੱਕ ਦਿਨ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਘਰ ਤੋਂ ਖ਼ਬਰ ਆਈ —

> “ਤੇਰੀ ਮਾਂ ਹੁਣ ਨਹੀਂ ਰਹੀ…”

ਉਹ ਤੁਰ ਪਿਆ ਪਿੰਡ ਵੱਲ, ਪਰ ਹੁਣ ਬਹੁਤ ਦੇਰ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਮਾਂ ਦੀ ਚੁੱਲ੍ਹੇ ਵਾਲੀ ਥਾਂ ਖਾਲੀ ਸੀ, ਤੇ ਇੱਕ ਥਾਲੀ ਵਿਚ ਰੋਟੀ ਰੱਖੀ ਸੀ — ਜਿਸ ਉੱਤੇ ਇੱਕ ਚਿੱਠੀ ਸੀ।

> “ਪੁੱਤਰ, ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਤੂੰ ਆਵੇਂਗਾ…

> ਇਹ ਤੇਰੇ ਲਈ ਮੇਰੇ ਹੱਥਾਂ ਦੀ ਆਖ਼ਰੀ ਰੋਟੀ ਹੈ।

> ਜਦੋਂ ਖਾਏਂ, ਯਾਦ ਰੱਖੀਂ — ਮਾਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ।”

ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਰੋਟੀ ਹੱਥ ਵਿਚ ਚੁੱਕੀ, ਤੇ ਅੰਸੂਆਂ ਨਾਲ ਭਿੱਜ ਗਈ। ਉਸ ਵੇਲੇ ਉਸਨੂੰ ਸਮਝ ਆਇਆ ਕਿ **ਦੁਨੀਆ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਦੌਲਤ ਮਾਂ ਦਾ ਪਿਆਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।**

---

### 💧 **ਕਹਾਣੀ ਦੀ ਸਿੱਖ:**

> ਪੈਸਾ, ਸ਼ੋਹਰਤ, ਤੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਚਮਕ ਕਦੇ ਵੀ ਮਾਂ ਦੇ ਪਿਆਰ ਦਾ ਮੁੱਲ ਨਹੀਂ ਭਰ ਸਕਦੀ।

> ਮਾਂ ਨੂੰ ਸਮਾਂ ਦੇਣਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਤੋਹਫ਼ਾ ਹੈ।