💔 **ਅਧੂਰਾ ਪਿਆਰ**

## 💔 **ਅਧੂਰਾ ਪਿਆਰ**

ਇੱਕ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਕਸਬੇ ਵਿੱਚ **ਸਿਮਰਨ** ਤੇ **ਅਰਜੁਨ** ਸਕੂਲ ਦੇ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਹੀ ਇਕ-ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਸਨ।

ਦੋਵੇਂ ਦਾ ਪਿਆਰ ਸਾਫ਼, ਸੱਚਾ ਤੇ ਮਾਸੂਮ ਸੀ — ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸੁਪਨੇ ਵੀ ਇੱਕੋ ਜਿਹੇ ਸਨ।

ਅਰਜੁਨ ਹਮੇਸ਼ਾ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ,

> “ਸਿਮਰਨ, ਮੈਂ ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਹਰ ਮੋੜ ਤੇ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਖੜਾ ਰਹਾਂਗਾ।”

ਪਰ ਕਿਸਮਤ ਨੂੰ ਕੁਝ ਹੋਰ ਹੀ ਮਨਜ਼ੂਰ ਸੀ।

ਸਿਮਰਨ ਦੇ ਘਰ ਵਾਲੇ ਉਸਦੀ ਸ਼ਾਦੀ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨਾਲ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ — ਇੱਕ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਅਮੀਰ ਵਿਅਕਤੀ ਨਾਲ।

ਸਿਮਰਨ ਨੇ ਬਹੁਤ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤਾ, ਪਰ ਮਾਂ-ਬਾਪ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਲਈ ਚੁੱਪ ਰਹਿ ਗਈ।

ਉਸਨੇ ਅਰਜੁਨ ਨੂੰ ਕਿਹਾ,

> “ਮੈਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਕਰ ਦੇ… ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲ ਸਕਦੀ, ਪਰ ਤਕਦੀਰ ਨਾਲ ਲੜ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ।”

ਉਹ ਦਿਨ ਦੋਵੇਂ ਨੇ ਬਿਨਾਂ ਬੋਲਿਆਂ ਅੰਸੂਆਂ ਨਾਲ ਵਿਛੋੜਾ ਲਿਆ।

ਅਰਜੁਨ ਨੇ ਫ਼ੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਹ ਸ਼ਹਿਰ ਛੱਡ ਦੇਵੇਗਾ। ਉਹ ਮਿਹਨਤ ਕਰਦਾ ਗਿਆ, ਪੜ੍ਹਦਾ ਗਿਆ, ਤੇ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਕੰਪਨੀ ਵਿੱਚ ਅਫ਼ਸਰ ਬਣ ਗਿਆ।

ਪਰ ਉਸਦੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ **ਸਿਮਰਨ ਦੀ ਯਾਦ ਕਦੇ ਮਿਟੀ ਨਹੀਂ**।

ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਇੱਕ ਦਿਨ ਉਹ ਪਿੰਡ ਗਿਆ। ਇੱਕ ਮੇਲੇ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਨਜ਼ਰ ਇੱਕ ਔਰਤ ਉੱਤੇ ਪਈ — ਉਹ ਸਿਮਰਨ ਸੀ।

ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਕੁੜੀ ਸੀ, ਜੋ ਉਸਦੀ ਧੀ ਸੀ।

ਦੋਵੇਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਮਿਲੀਆਂ…

ਕੋਈ ਸ਼ਿਕਵਾ ਨਹੀਂ, ਕੋਈ ਦੋਸ਼ ਨਹੀਂ — ਸਿਰਫ਼ **ਚੁੱਪੀ ਤੇ ਯਾਦਾਂ ਦਾ ਸਮੁੰਦਰ**।

ਸਿਮਰਨ ਹੌਲੀ ਜਿਹਾ ਮੁਸਕੁਰਾਈ ਤੇ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ,

> “ਅਰਜੁਨ… ਤੂੰ ਖੁਸ਼ ਹੈਂ ਨਾ?”

ਅਰਜੁਨ ਨੇ ਅੰਸੂ ਛੁਪਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ,

> “ਹਾਂ ਸਿਮਰਨ… ਤੂੰ ਵੀ ਖੁਸ਼ ਰਹੀਂ।”

ਫਿਰ ਦੋਵੇਂ ਚੁੱਪ-ਚਾਪ ਆਪਣੀਆਂ ਰਾਹਾਂ ‘ਤੇ ਤੁਰ ਪਏ।

ਉਸ ਪਲ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝ ਆਇਆ ਕਿ **ਕਈ ਵਾਰੀ ਪਿਆਰ ਮਿਲਣਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ, ਸਿਰਫ਼ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।**

---

### 💫 **ਕਹਾਣੀ ਦੀ ਸਿੱਖ:**

> ਅਸਲੀ ਪਿਆਰ ਉਹ ਨਹੀਂ ਜੋ ਸਦਾ ਮਿਲੇ,

> ਅਸਲੀ ਪਿਆਰ ਉਹ ਹੈ ਜੋ **ਦੂਰੀ ‘ਚ ਵੀ ਦਿਲਾਂ ਵਿੱਚ ਜਿਊਂਦਾ ਰਹੇ।** 💔

--